HAKK DER SUFİLER

HAKK DER SUFİLER
Derdim Hakk’tı benim, tuttu elim, az dem lakin uz gittim
Dağlardan sarptı yolum, şehit kokulu topraklardan geçtim

Nehirlere daldım, köprüler yıktı ruhum camilerde aşk içtim
Dost hatırına sakinledim.. Öyle dindirdim ben Tunam Meriç’im

Derken bir meclise uğradım, ki muhteşem! Başka yerde görmedim!
Hayırdır işleri, nakşederler sevgiyi! Sırrı nedir bilmedim

Dünya değildi besbelli! Say ki öldüm; Belki cennete girdim!
Evet ölmüştüm çoktan.. ki ölmüştü gönlüm madem; yoktu cismim

Halkada “Hakk deyin!” dedi halka kimbilir kim! Kendime geldim
Feyz esti Güzel’den! Aktı yaşım açıldı gönül ki pasını sildim!

Hakk’ı haykırış varmış meğer! Orada herkes Hakk dermiş işittim Titredim!
Adalet hakmış! Yandı Yüreğim; Gönül Eri’ne eriştim
Şifa
14 Aralık 2007