SOKAK ÇOCUKLARI İLE SURDA ROPÖRTAJ

SOKAKLARIN ÇATISI OLSUN İSTANBUL FETHOLUNSUN

Yıl 1994, aylardan sanki o ay; Fetih temsili yaşanmakta
İstanbul şehremini tanımakta, öte yanda surlar yine halayda;
Fetih sanırsın, kanarsın feryada.. Ya o nedir? Yükselir arşa!
Az ötede bir çocuk! Tünermiş Bizans’ın köhnemiş kovuğuna  

Tiner boğmuş beş duyuyu, sorular kaldı havada surlarda
Kör mikrofon! Cevap veremez çocuk; Sorma “Neden Orada?”
Ki mazlumdur.. Ne desin! Bir acı tebessüm dolanır burçlara
Öne çıktı öteki, öfkeyle.. Ve dahi kırgınlıkla;

"Onu büyüklere soracaksın sen! bize değil be abla!"
Git onlara sor hadi, sor! Sor ki çocuk neden sokakta!
A çocuk sağırdır cümlesi, sorsan da bir sormasan da
Surlar örter sırları! Ne dramdır.. Yaşar Ulubatlı bağrında!

Derler zalim Bizans! Çatısız!.. Çatısız öyle surlar da..
Bırak sazı, neşeyi a Gözüm! Maharet semaya çatı çakmakta!
“SOKAKLARIN ÇATISI OLSUN”! İnadına, inadına.. Olmalı mutlaka!
Müjdesi var Resul’ün! Fetih olur her daim! Durma sen de kutla!
Şifa 27 Ocak 2009